Lipce – podlegnicka wieś z bogatą historią oraz zabytkowym pałacem [ZDJĘCIA]

Lipce położone są przy węźle drogowym Legnica Zachód – skrzyżowaniu drogi krajowej nr 94 i drogi ekspresowej S3. Lipce leżą 4 km na zachód od Legnicy.

Nazwa powojenna Lipce (od „lipa”) częściowo tłumaczy nazwę niemiecką Lindenbusch oznaczającą „lipowy krzak”. Różnica w niemieckich zapisach Lindenbusch/Lindenpusch ma charakter wtórny, gdyż mieszano „b” z „p”.

1424 r. - Pojawia się pierwsza wzmianka o tym miejscu.
27. VIII 1452 r. - W okolicy wzgórza Krigskoppe na zachód od Lipiec, obrona mieszczańska z Legnicy pod wodzą burmistrza Ambrosiusa Bitschena pobiła księcia Johanna von Lüben, przybyłego z Chojnowa. Główną rolę odegrała zdobyta przez miasto w 1446 r. armata.
1739 r. - W Lipcach znajduje się wiatrak i zajazd lub karczma. W pobliżu zlokalizowana jest osada z siedzibą szlachecką opisana jako Annawerder vulgo Eisenhut.
1812 r. - Otwarcie kawiarni, ulubionego później przez legniczan docelowego miejsca spacerów.
1813 r. - Zniszczenie wieży widokowej ustawionej na wzgórzu Lindenbusch za sprawą podkomorzego (Kammerherra) von Unruh.
1817 r. - Ustawienie na wzgórzu Lindenbusch kaplicy upamiętniającej dwie bitwy:
• I potyczkę na wyżynie Goldberger, z 13 maja 1634 r., w której załoga z Legnicy pod wodzą Arnima walczyła trzy godziny z Sasami (zdobyto 36 chorągwi, 27 sztandarów i 9 armat, które zabrano). Cesarski komendant Legnicy kazał spalić przedmieścia, aby nie dać wrogowi „postoju”. Spaliło się 346 mieszkań;
• II bitwę nad Kaczawą (Katzbach) z wojskami napoleońskimi.
1845 r. - W źródłach wymieniany jest park w Lipcach.

W południowo-wschodniej części wsi istniała cegielnia, funkcjonująca do XX wieku. Pozostałości po dawnej cegielni - budynek mieszkalny, zabudowania gospodarskie i staw - rozebrano w trakcie budowy drogi ekspresowej.

Wieś zachowała swój układ przestrzenny oraz większość historycznej zabudowy. Nowe budynki są nieliczne.

Kiedy w 2001 roku prowadzone były badania archeologiczne podczas prac ziemnych przy powstającej Obwodnicy Zachodniej Legnicy, a ściślej między ulicą Chojnowską a rondem przy Złotoryjskiej, czyli w nieodległym sąsiedztwie dzisiejszego nowego cmentarza, archeolodzy natrafili na cmentarzysko ciałopalne kultury łużyckiej z epoki brązu i okresu wczesnego żelaza. Odkryli 13 jam grobowych rozległej ciałopalnej nekropolii ludności kultury łużyckiej pochodzącej z okresu 1700-1300 lat p.n.e do 500 lat p.n.e. W grobach znaleziono fragmenty ceramiki i naczynia. Zdaniem specjalistów, tutejsi Łużyczanie używali cmentarzyska przez kilkaset lat.

Po wschodniej stronie drogi wiejskiej znajduje się założenie pałacowo-parkowe z folwarkiem. Pałac usytuowany jest przy drodze, z drugiej strony rozciąga się prostokątny, wydłużony dziedziniec. Od południowej strony otacza go zabudowa gospodarcza. W części wschodniej założenia rozpościera się park, przecięty ciekiem wodnym z południowego zachodu na północny wschód, wypływającym ze stawu zlokalizowanego tuż za budynkami gospodarczymi. Pałac pochodzi z końca XIX w. Obecnie jest to wielorodzinny budynek mieszkalny.

Obiekt został wpisany do rejestru zabytków dnia 30 grudnia 1987 roku z numerem 791/L.

Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze podmokły park. Bardzo prawdopodobne jest to, że dróżki biegły na groblach, zachowanych do dzisiaj. Inne elementy są zniszczone. Drzewostan zaniedbany: część starodrzewu usunięta, gęste poszycie, liczne samosiewy.