Legnica: Dożywocie za brutalny mord

7 listopada 2008 roku Łukasz M. wyważył drzwi do mieszkania konkubiny swego dziadka, 51-letniej Urszuli J. Dźgał kobietę dwoma nożami, bił ją tłuczkiem do mięsa. Gdy wykrwawiła się na śmierć, obciął jej pierś, wydłubał gałkę oczną i pociął nożem krocze.

Lekarze patolodzy stwierdzili u jego ofiary m.in. 13 ran kłutych szyi oraz bardzo liczne ślady ciosów na głowie i twarzy.

To one - zadane jeszcze za życia - a nie te makabryczne, przemawiające do wyobraźni obrażenia pośmiertne, były dla sądu najważniejsze.

Proces nie odsłonił do końca motywów tej zbrodni. - Chyba jedyną osobą, która zna motyw, jest zabójca, choć też nie jestem przekonany - mówił w uzasadnieniu wyroku sędzia Witold Wojtyło. Być może chodziło o mieszkanie. Po śmierci dziadka Łukasza zajmowała je Urszula J., choć zabójca uważał, że to on powinien je odziedziczyć.

Sędzia wskazał też inny trop - wątek seksualny. Łukasz M. w czasie zbrodni musiał przynajmniej się rozbierać, bo na jego stopie, pod butem, znaleziono krew Urszuli J. - Wszystkim nam zgromadzonym na sali rozpraw łatwiej byłoby przyjąć do wiadomości, że tego czynu dopuściła się osoba chora - mówił w uzasadnieniu sędzia Wojtyło. - Ale nie. Zrobił to człowiek całkowicie zdrowy, co orzekli biegli psychiatrzy. Za to z bardzo specyficzną osobowością, nastawioną na zaspokajanie własnych potrzeb i traktowanie ludzi instrumentalnie.

Dwa miesiące przed zbrodnią na Jaworzyńskiej Łukasz M. dźgał nożem inną kobietę, próbując zmusić ją do stosunku. Przeżyła, bo - mimo ran - udało się jej wyrwać i wyskoczyć przez okno. Potem w noclegowni pobił i skopał Krzysztofa Z. - bez powodu.

Sąd nie miał złudzeń, jak oskarżony zachowywałby się na wolności. Uznał, że jedyną możliwą karą w tym przypadku jest dożywocie. Po 25 latach zbrodniarz będzie mógł się starać o warunkowe zwolnienie. Wyrok jest nieprawomocny.