Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość

Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość

Zawsze jej osoba przyciągała ludzkie spojrzenia. Jedni zwracali uwagę na jej niepełnosprawność, bo pochodząca z Legnicy Alicja Eigner zachorowała w dzieciństwie na polio i porusza się o kulach. - Wówczas społeczeństwo było inne i na ulicach nie widywało się zbyt wielu niepełno-sprawnych - wspomina pani Alicja.

Innych intrygowała wyglądem, gdyż egzotyczną urodą i głową zwieńczoną kolorowymi warkoczykami wyróżniała się niczym barwny ptak na legnickich ulicach. Tylko nieliczni wiedzieli, że w tej skromnej osobie kryje się wielki sportowy duch.

Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość

Alicja Eigner swoją przygodę ze sportem rozpoczęła już jako nastolatka. To był rok 1978. Chociaż pierwsze sportowe sukcesy odnotowała na pływalni, to sławę zyskała jako pingpongistka. Pasją do tenisa stołowego zaraził ją jeden z nauczycieli. I wsiąkła na dobre. Dziś będąc na sportowej emeryturze wspomina pierwsze kroki z ping pongiem. - Pojechałam na pierwsze swoje Mistrzostwa Polski do Wrocławia... i zdobyłam złoto.

Od tamtej pory wielokrotnie w biało-czerwonych brawach reprezentowała Polskę na arenach międzynarodowych. Swój ostatni turniej legnicka pingpongistka rozegrała podczas XIV Paraolimpiady w Londynie w 2012 roku, skąd przywiozła brązowy medal, który zdobyła tworząc zwycięską drużynę wspólnie z Natalią Partyką i Małgorzatą Jankowską. To było spełnienie sportowych marzeń legniczanki i jednocześnie idealny moment na zakończenie kariery. - Moim marzeniem było wziąć udział w olimpiadzie - wspomina ze wzruszeniem Alicja Eigner. - Choć nie było to wcale łatwe. Po olimpiadzie w Chinach w Pekinie zadecydowałam, że na kolejną pojadę właśnie ja.

Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość

Cztery lata dużo i ciężko pracowała, by zakwalifikować się na igrzyska do Londynu. I udało się. - I dzięki ukochanej Natalii, zdobyłyśmy brązowy medal... i mogłam pięknie zakończyć karierę - mówi pani Alicja i czule wspomina swoje koleżanki z kadry.

To nie był pierwszy zagraniczny wyjazd zawodniczki. Jednak jak sama przyznaje, olimpijskich emocji i przeżyć związanych z wielką wygraną nie da się porównać do niczego. - Dla takiego skromnego żuczka jak ja, już sam wyjazd do Londynu, był wielką nagrodą za staranie, ale powrót do kraju z medalem... to wspaniały dar na zakończenie kariery - wspomina sportsmanka.

Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość

Do Legnicy znad morza, gdzie przez lata reprezentowała klub PZSN „Strat” Wejherowo, Alicja Eigner wróciła w ubiegłym roku, by w rodzinnych stronach odpocząć na sportowej emeryturze. Jednak zamiast siedzieć w kapciach na werandzie i wciąż jak prawdziwy sportowiec stawia sobie nowe cele i wyzwania jak chociażby budowa domu.

Czy tęskni za sportem? Nie, bowiem cały czas prowadzi sportowy tryb życia. Nadal trenuje tenisa stołowego w Domu Kultury „Atruim” i służy radą, każdemu kto chce doskonalić swoje umiejętności bądź rozpocząć przygodę ze sportem. Jednak trenowanie młodzieży zostawia innym.

- Całe moje życie związane było i nadal będzie ze sportem. Jednak przyszedł czas, by trochę egoistycznie pomyśleć o sobie - snuje plany pani Alicja. - Zwyczajnie odpocząć, zająć się domem, ogrodem, rodziną i podróżami... także związanymi ze sportem, bo tej atmosfery zawodów, kibiców, rywalizacji i morza... z tego nie chcę rezygnować.

Legnicka królowa ping-ponga opowiada o sporcie, niepełnosprawności i planach na przyszłość